نه سخد (نه سرمایه نه خدا نه دولت) خاص2

 Anarchy Worksآنارشی کار میکند

Ardent Press,2010 - No Copyright-279 pages  

از رفیق: پیتر گلدرلوس

Peter Gelderloos

ترجمه از : پیمان پایدار 

=============================

 فصل سوم

Economy

(الف)?Without wages,what is the incentive to work

بدون دستمزد، چه انگیزه ای برای کار است؟

(ب)?Don't people need bosses and experts
آیا مردم به کارفرمایان و کارشناسان نیازی ندارند؟

(پ)?Who will take out the trash

چه کسی سطل زباله را بیرون میبرد؟

(ت)?Who will take care of the elderly and disabled
چه کسی از سالمندان و معلولان  مراقبت میکند ؟

(ث)?How will people get healthcare

 مردم چگونه مراقبت های بهداشتی را دریافت میکنند؟

(ج)? What about education

 در مورد آموزش و پرورش چطور؟ 

(چ)?What about technology

در مورد تکنولوژی چطور؟

(خ) ?How will exchange work

  تبادل چگونه کار خواهد کرد؟

(د)?What about people who still want a consumerist lifestyle

  در مورد افرادی که هنوز شیوه زندگی مصرفی را می خواهند چی ؟ 

(ذ)What about building and organizing large, spread-out

? infrastructure

 در مورد ساخت و سازماندهی بزرگ، پخش و پلای زیرساخت ها چی کار میکنیم ؟

(ر) ?How will cities work

شهرها چگونه کار خواهند کرد؟

(ز)?What about drought,famine,or other catastrophes

 در مورد خشکسالی، قحطی، و یا فجایع دیگر چی؟

(ژ) Meeting our needs without keeping count

دستیابی به نیازهای مان بدون حفظ حساب کتاب

****************************************

(د)?What about people who still want a consumerist lifestyle

  در مورد افرادی که هنوز شیوه زندگی مصرفی را می خواهند چی ؟ 

اگر چه یک انقلاب ضد سرمایه داری باعث ایجاد روابط اجتماعی و ارزش های جدید  می شود،همچنین آزاد شدن خواست مردم از کنترل تبلیغات، بعضی افراد احتمالا همچنان می خواهند شیوه زندگی مصرفی خود را حفظ کنند - خواستار سرگرمی های الکترونیکی،غذاهای عجیب و غریب وارداتی و دگر اشیا لوکس (نئو)استعمارگرایانه که در حال حاضر آنها را تأمین می کند. با عادی سازی روال رفتن به یک مغازه، درآوردن کیف پول خود و خرید کمدی از چوب ماهون (آمریکائی*) یا یک بسته شکلات، سرمایه داری این توهم را ایجاد میکند که انسان ها به طور طبیعی توانایی خرید کالاهای لوکس را دارند حال آنکه در حقیقت توسط بردگان در قاره ای دیگر تولید می شود. این یک زیرساخت عظیم و نهادهای مختلف حکومتی و استعمارگرایانه را میطلبد تا بتوان چنین امتیازی را به چند نفر ارائه نمود . پس از انقلاب آنارشیستی، اردوگاه های کار بردگی که در حال حاضر اکثر شکلات ها و چوبهای با دوام مناطق گرمسیری جهان را(مثلا) تولید می کنند دیگر وجود نخواهند داشت.

mahogany dresser (*)

اگر شخصی یا گروهی از افراد هم فکر، بخواهند دوربرشان را پر از کالاهای مصرفی بکنند که هنوز اشتیاق داشتنش را دارند، آنها کاملا آزاد خواهند بود به چنین کاری مبادرت ورزند؛ معهذا، بدون اینکه(با حمایت -م) نیروی پلیس هزینه های زیست محیطی و کارایی شیوه زندگیشان را به دیگران حقنه گردانند، آنها خودشان باید منابع را تهیه نموده، کالاها را تولید کنند و آلودگی را از بین ببرند. البته آنها می توانند با تخصص  در یک کالای مصرفی، کارایی بیشتری داشته باشند: به عنوان مثال، اتحادیه ای از معتادان به شکلات(+) میتواند شکلاتی سازگار با محیط زیست تولید کند- به این ترتیب، محیط زیست را که بقیه جامعه به آن وابسته است به مخاطره نمی اندازد - و به تهاتر گذارد بخشی از این شکلات را، برای مثال، با تجهیزات سرگرمی ویدئویی تولید شده توسط اتحادیه معتادان به تلویزیون. چرا که نه؟ در نهایت، با این همه، تمام آن کار و مسئولیت شخصی ممكن است با ذهنیت جامعه مصرفی وفق نداشته باشد؛ نتیجه نهایی اتحادیه تولید کنندگان خواهد بود. زمانی که مردم باید مسئولیت تمام هزینه های اعمال خود را متقبل شوند، عایق آسیب شناسی('پاتولوژیک') را از عواقبهای که ریشه درعادت های بورژوایی دارد، حذف می گرداند.

chocoholics(+)

در انقلاب های آنارشیستی و جوامع بدون دولت، غير سرمايه داری در طول تاريخ، مردم آنچه را که خودشان می توانستند بسازند استفاده یا مبادرت به مبادله با جوامع همسايه میکردند. در کارخانه های متصرف شده در آرژانتین، کارخانه های مختلف اشغالی محصولات خود را با یکدیگر مبادله میکردند، که به کارگران  اجازه می داد به انواع کالاهای تولیدی دسترسی پیدا کنند. در بسیاری ازکلکتیوهای 1936 انقلاب اسپانیا ، کومونیته ها، با جایگزین کردن دستمزد با کوپن قابل بازپرداخت/بازخرید برای کالاهای موجود در انبار عمومی، با همدیگر تصمیم می گرفتند که چه مقدار و چه نوع از مصرفی را میتوانند جمعا متقبل شوند. همه کس در تعیین تعداد کوپن های مختلفی که هر فرد می تواند دریافت کند صدایی داشتند، و به طور طبیعی آنها آزاد بودند که کوپن های خود را با دیگران مبادله کنند، بنابراین کسی که یک چیزی را بیشتر ترجیح می داد، مثلا بگو لباس، می توانست با مبادله کوپن ها برای چیزی که  از نبودش دلتنگ نمیشد ، مانند تخم مرغ، بیشتر بدست آورد. بدین ترتیب، هیچ تحمیل یکنواختی از بی تجملی(*) وجود ندارد، آنطور که در برخی از دولتهای کمونیستی(*+) مرسوم بود؛ مردم آزاد هستند شیوه زندگی ای که خواهانش هستندرا دنبال کنند، اما فقط اگر آنها بتوانند هزینه هایش را بپردازند. آنها نمیتوانند از دیگران بهره ببرند/استثمار کنند، منابعشان را بربایند یا زمین هایشان را مسموم کرده تا بتوانند بدستش آورند.

 spartan دوران باستان یونان(*)

(*+)هیچگاه جامعه ای "کمونیستی"(در روسیه و چین...) وجود نداشته. بهتر است گفته شود سرمایه داری دولتی