نه سخد (نه سرمایه نه خدا نه دولت) خاص2

 Anarchy Worksآنارشی کار میکند

Ardent Press,2010 - No Copyright-279 pages  

از رفیق: پیتر گلدرلوس

Peter Gelderloos

ترجمه از : پیمان پایدار 

=============================
فصل هفتم

Neighboring Societies جوامع همسایه 

(1)Could an anarchist society defend itself from an authoritarian neighbor?
(1) آیا یک جامعه آنارشیستی میتواند از خود در مقابل همسایه اقتدارگرا  دفاع کند؟

 (2)What will we do about societies that remain very patriarchal, or racist?

(2) ما در مورد جوامعی که بسیار پدرسالارانه یا نژادپرست باقی می مانند، چه خواهیم کرد؟

  (3) What will prevent constant warfare and feuding?

 (3) چگونه میتوان جلوی جنگ  مداوم و دشمنی را گرفت ؟

 (4)Network not borders. 

(4) آری به شبکه و نه به مرزها 

------------------------------------------

 (2)What will we do about societies that remain very patriarchal, or racist?

(2) ما در مورد جوامعی که بسیار پدرسالارانه یا نژادپرست باقی می مانند، چه خواهیم کرد؟

 

آنارشیسم بر خودمختاری و عمل محلی تاکید دارد، اما انزواگرایانه یا گرایشی کوته نظرانه نیست. جنبش های آنارشیستی همیشه خود را با مسائل جهانی و مبارزات دور دست در گیر  کرده اند. در حالیکه دولت ها نیز مدعی نگرانی در مورد مسائل دیگر نقاط جهان اند، آنارشیسم با امتناع کردن در تحمیل راه حل ها خود را متمایز میداند. تبلیغات دولتی ادعا می کنند که ما به دولت جهانی نیاز داریم تا مردم جوامع تحت ستم را آزاد کنیم، باوجود اینکه سازمان ملل متحد، ناتو، ایالات متحده و سایر نهادها، به سرکوب و درگیر شدن در جنگ برای حفظ نظم سلسله مراتبی جهان ادامه میدهند. (118)

(118) به عنوان مثال، مأموریت های "انسان دوستانه" سازمان ملل متحد که

 

بطور مکرر دست به تشکیل حلقه های

 قاچاق جنسی در کشورهایی که برای نگهداری صلح در آن مستقر هستند زده اند، رو گردیده است ." اما این مشکل فراتر از کشور 'کوزوو' و قاچاق جنسی است. هر جا که سازمان ملل متحد در سال های اخیر فعالیت های خود را تأسیس گردانده،به نظر میرسد که تجاوزهای مختلف جنسی علیه زنان ادامه یافته است.

همانطور که مایکل جی جردون میگوید " شبه اتهامات جنسی بر روی سر نیروهای سازمان ملل متحد هست"، کریستین ساینس مانیتور، 26 نوامبر 2004 .(*) آنچه  که رسانه های جریان اصلی/ غالب نمی توانند 

 

 معترف شوند این واقعیت  است که این در مورد  نظامیان عمومیت دارد ، مهم نیست آنها  کلاه های آبی بر سر دارند یا نه.

(*)

Michael J.Jordon,"Sex Charges haunt UN forces," Christian Science Monitor,26 November 2004. 

رویکرد آنارشیستی هم محلی و هم جهانی است، و بر پایه استقلال و همبستگی استوار. اگر یک جامعه در همسایگی پدرسالارانه یا نژادپرستانه یا به نوع دیگر سرکوبگرانه باشد، فرهنگ آنارشیستی می تواند طیف وسیعی از پاسخ های احتمالی را فراتر از بی تفاوتی و "آزادی" به وسیله زور ارائه دهد. در همه جوامع ستمگر، می توان مردمی را دید که برای آزادی خود مبارزه میکنند. این بسیار واقع گرایانه و مؤثر است تا از چنین افرادی پشتیبانی کرد و اجازه داد که آنها مبارزه خود را هدایت کنند، تا اینکه سعی شود تحقق آزادی را بمانند مبلغین مذهبی  با دادن "خبرهای خوب" فراهم کرد.

زمانی که اما گلدمن، الکساندر برکمن، مولی استایمر (*) و دگر

 

آنارشیست ها از ایالات متحده به روسیه اخراج شدند و با دولت ستمگری 

 که توسط بلشویک ها ایجاد شده بود روبرو شدند، آنها

 

در سراسر جهان با پخش اطلاعات هم به تشویق برای برپائی تظاهرات علیه بلشویک ها و هم به حمایت از بسیاری از آنارشیست ها و دیگر زندانیان سیاسی کمک کردند. آنها با  "آنارشیست های صلیب سیاه"(+)، یک سازمان حامی زندانیان سیاسی با شعبه های بین المللی، که از زندانیان سیاسی در روسیه و دیگر نقاط پشتیبانی میکرد، کار می کردند. در موارد متعدد، حمایت و همبستگی بین المللی ای که آنها سازماندهی کردند، لنین را تحت فشار قرار داد تا به طور موقت سرکوب علیه مخالفان سیاسی را متوقف و تعدادی از زندانیان سیاسی را نیز آزاد کند .

(*)Emma Goldman,Alexander Berkman, Mollie Steimer

(+)Anarchist Black Cross

صلیب سیاه آنارشیست،(*) در اصل صلیب سرخ آنارشیست نامیده می شد ، در روسیه در طی انقلاب شکست خورده 1905، به منظور کمک به کسانی که مورد آزار و اذیت دولت قرار گرفته بودند، شکل گرفت. در سال 1907، بخش های بین المللی آن در لندن و  نیویورک شکل گرفتند. همبستگی بین المللی که آنها بسیج کردند، کمک کرد که زندانیان آنارشیست زنده بمانند و دیگران را قادر به فرار کنند. نتیجه این بود که در سال 1917، جنبش انقلابی در روسیه قوی تر بود، از ارتباطات بین المللی بیشتری برخوردار، و بهتر مجهز شد تا دولت تزار را سرنگون کند

(*)Anarchist Black Cross/ Anarchist Red Cross

انجمن انقلابی زنان افغانستان (راوا*)، که در سال 1977 در کابل تاسیس شد، برای آزادی زنان از خشونت بنیادگرایان اسلامی و نیز اشغال توسط رژیم هایی مانند شوروی سابق که مسئول قتل بنیانگذار راوا در سال 1978 در پاکستان بود، مبارزه می کرد . پس از مبارزه با اشغال شوروی و طالبان، آنها با 'اتحاد شمال'(+) که با حمایت ایالات متحده به قدرت رسید، مخالفت کردند. از ورای یک سری از شرایط  استیصال آور، آنها با اعتقاد راسخ خود مبنی بر اینکه  آزادی تنها از داخل می تواند تحقق یابد پایدار ماندند. حتی در حین سرکوب طالبان، آنها مخالف تهاجم ایالات متحده در سال 2001 بودند و مدعی این امر که اگر غربی ها واقعا خواهان کمک به آزادی افغانستان هستند، آنها میبایست از گروه های افغان که برای آزادی خود مبارزه می کردند حمایت کنند. پیش بینی های آنها ثابت شده است، چرا که زنان افغان تحت اشغال ایالات متحده با بسیاری از ستیزه های مشابه با طالبان مواجه بوده اند. بزعم وب سایت راوا: "راوا بر این باور است که آزادی و دموکراسی را نمی توان اهدا کرد؛ این وظیفه مردم یک کشور  است که برای مبارزه و دستیابی به این ارزش ها بجنگند" (119).

(*)The Revolutionary Association of Women of Afghanitan (RAWA)

(+)Northern Alliance

(119) "درباره راوا"، http://www.rawa.org/rawa.html بازدید 22 ژوئن2007