نه سخد (نه سرمایه نه خدا نه دولت) خاص2

آزاد شدن: ساختن انجمنهای دموکراتیک خود مختار/اوتونوم محله ها

 نوشته رفیق : جیمز هرود

Getting Free

Creating Association of Democratic 

Autonomous Neighborhoods

James Herod

این کتاب را بزبان انگلیسی میتوانید در سایت ذیل بخوانید

http://www.jamesherod.info 

*********************

ترجمه از : پیمان پایدار
==========================

قسمت27م از فصل هفتم

Abolish War

الغای جنگ

لغو جنگ ؟ من میبایست شوخی م گرفته باشه،درسته ؟ این یک تخیلی(فانتزی) بیش نمیتواند باشد اگرهرگز تا کنون وجود میداشت. چیزی که هست،جنگ های مدرن دهشتناک شده اند تقریبا فراتر از درک بشر. دو بمب اتمی در هیروشیما و ناکازاکی به کشتن 210.000 از مردم انجامید. یک بمب هیدروژن که در هر شهر بزرگ جهان بیافتد میلیون ها نفر را فورا میکشد. تا کنون این هرگز اتفاق نیافتاده است، اما صدها موشک هسته ای هنوز با یک سر مو هشدار از کشیدن ماشه در هر دو کشور ایالات متحده آمریکا و روسیه موجود میباشند. این یک معجزه هست که آنها هرگز شلیک نشده اند ( و چندین مورد وضعیت اضطراری وجود داشته اند). مقامات دولتی ای که این موشک ها را با هدف گیری و در یک لحظه اطلاع رسانی آماده شلیک نگه میدارند، با شدت ناکافی ایمنی در برابر آژیرهای کاذب ، حقیقتا و بگونه جنایتکارانه دیوانه هستند. آنها را میبایست بلافاصله دستگیر و زندانی کرد.

بمباران بغداد در بهار 2003 از خیلی بالا صورت گرفت  (بمب افکن مافوق صوت در پانزده هزار'پا'/ هر سه 'پا'- 3.37 اینچ = یک متر-م) یا خیلی دور (موشک کروز پرتاب شده از کشتی های صدها مایل دور/هر 1.6 مایل = یک کیلومتر-م). هیچ کدام از بمب اندازان  یا پرتاب کنندگان موشکها توسط آتش دشمن هنگام حملات خود کشته نشدند. این واقعا جنگ نیست; یک سلاخی است. و در حال حاضر پنتاگون(وزارت جنگ امپریالیسم آمریکا-م) مهماتش شامل اورانیوم رادیو اکتیو میباشد. یوگسلاوی، افغانستان، و عراق با اینها آلوده هستند،و به کشتن ادامه خواهند داد(سرطان) و فلج میکنند( نوزادان ناقص) تا آخر زمان. بمب های خوشه ای هستند که همچنان میکشند ، بیشتر کودکان را، برای دهه ها پس از اینکه "جنگ" تمام شده باشد . میلیونها مینهای زمینی بگونه پراکنده در ده ها کشور موجودند، که میکشند و میکشند و میکشند. گلوله های پنجاه میلی متری وجود دارند، که یک دور آن بدن را تیکه پاره میکند یا سر کودکی را منفجر . بمبهای آتش زا ، بمبهای تصادمی ، و بمب های هوشمند هم هستند.

نخستین جنگ مدرن، جنگ داخلی آمریکا، اولین جنگی که به بسیج کل جامعه در هر دو طرف برای تلاش در خدمت جنگ ، تلفات  562,130 نفره داشت ، و این جنگی بود که با تفنگهای بدوی و توپ به جلو رفت . جنگ جهانی اول، جنگی با تفنگهای ماشینی، حدود ده میلیون نفر کشته داد. جنگ جهانی دوم ،جنگ هواپیما، تانک، زیر دریایی، و توپخانه، حدود چهل میلیون کشته داد. جنگ کره چهار میلیون کشته داشت. دو میلیون در ویتنام کشته شدند، و شش صد هزار نفر دیگر در بمبارانهای مخفی در کامبوج .  دویست و پنجاه هزار نفر، یک سوم از جمعیت،در  شرق تیمور کشته شدند. آیا زمان آن نرسیده که جلوی این جنون را بگیریم ؟

همیشه اقلیتی پر آوازه ای وجود داشته که مخالف جنگ بوده اند. اما در بیشتر اوقات

معترضان جنگ مشکل را بد تشخیص داده اند، دیدن جنگ صرفا به عنوان یک مسئله اخلاقی. این یک مسئله اخلاقی  هست ، البته، اما نه تنها این است، چرا که جنگ مدرن یک بنیان ساختاری دارد - یعنی ، خود دولت ، با دولت ملی خود و شرکت خود در سیستم دولت- ملی ( و با مکانیسم انباشت سرمايه ذاتی شده). هر دولت خود را مسلح میکند، تا آنجا که استطاعتش را دارد، و مدعی انحصار خشونت درون سرزمین خودش است.

"جنگ سلامت دولت است،" چنین گفت راندولف بورن (1) . "جنگ اخاذی است،"گفت اسمدلی باتلر(2). هر دو درست گفتند. دولت (و ماشین جنگی آن) مورد نیاز سرمايه داران است. جنگ لازمه و بخش اجتناب ناپذیر سود بری ست . جنگ نه تنها برای حفظ امپراتوری و کنترل نا آرامی های داخلی مورد نیازست بلکه منبع سود آوریست. تمام این همیشه تحت نام "منافع ملی"  انجام  میگیرد ، اما خیلی از مردم حالا تشخیص میدهند که این واژه صرفا تعبیریست برای منافع ملی و بین المللی طبقه حاکم ، نه منافع توده های عادی ملتها.

SmedleyButler  (2) / (1) Randolph Bourne

 سرمایه داری بدون صنایع تسلیحاتی- نظامی شاید از هم بپاشد. اقتصاد ایالت متحده آمریکا در حال حاضر شدیدا وابسته به صنعت تسلیحاتی ست ،همانطور که  اقتصادهای چندین کشور صنعتی دیگر. این کشورها میلیاردها دلار از درآمد مالیاتی عمومی را صرف ساختن تسلیحاتی میکنند که بفروش میرسانند( یا خیلی از اوقات،  

هدیه میدهند) به دیکتاتورهای پیت حلبی در سراسر جهان . پنتاگون خود بزرگترین ماشین جنگی در تاریخ جهان است ( و یقینا میباست لغو شود) و با صنعت تسلیحاتی  سفت و سخت در عجین است . هر چه بیشتر جنگ باشد، دلالان اسلحه پول بیشتری  میسازند . هر بار که موشک کروزی شلیک میشود، سازنده تسلیحات یکی دیگر میسازد،هر کدام با میلیونها دلار قیمت. هر بار زیر ساختهای کشوری نابود میشود،شرکتهای چند ملیتی  میروند و میسازند ، میلیاردها دلار پول به جیب میزنند . البته ، آنها هرگز مثل آنی که بوده تحویل نمیدهند.

 لغو جنگ ؟ چگونه ؟ نابودی دولت و سیستم سود، این چیزیست که این کتاب همش در مورد آنست. این تنها راه است. تا آنجا که من می دانم هرگز جنبش توده اى ای وجود نداشته ، به ویژه جنبش بین المللی توده اى، برای لغو جنگ. اما ما می توانیم چنین جنبشی را بسازیم. شاید تظاهرات علیه حمله قریب الوقوع آمریکا به عراق توسط ده میلیون نفر در سی کشور جهان در پنج قاره در15 ،فوریه 2003، نشانه ای از آغاز چنین جنبشی بود. میبایست یک ابتکار مردمی باشد. بدیهی است، که دولتها نه خود را ملغی میکنند و نه ماشین آلات جنگی خود را. اما  کومونیته های محلی میتوانند چنین موضعی را اتخاذ کنند، می توانند اعلام مخالفتشان را با جنگ اعلام کنند، تمامی جنگها. آنها می توانند مذاکره کردن معاهده ای جهانی برای لغو جنگ را شروع کنند . آنها می توانند همگان را تشویق کنند که با شرکت در جنگ مخالفت  کنند . چه میشود اگر میلیون ها نفر از مردم سراسر جهان به سادگی مخالفت کنند به رفتن به جنگ  و مقاومت کنند در برابر ثبت نام کردن در ارتش ، وبجای آن به زندان بروند اگر مجبورشوند؟ بعید است ؟ خوب، آیا ما همینچوری دست روی دست خواهیم گذارد و منتظر بارش موشک ها بروی سرهایمان ، با یک چشم بهم زدن توسط انفجار هسته ای بفنا رفتن را ، یا به تماشای کشته شدن پسرانمان و دختران، شوهرانمان و زنان و علیل شدنشان در جنگهای امپرياليستى شویم؟

کمپین برای الغای جنگ تهدیدی مستقیم برای سود طلبان قهار خواهد بود، و به همین دلیل استفاده کردن از تاکتیک خوبی برای بیرون رفتن از سرمایه داری و وارد شدن به جهانی مملو از کومونیته های خود مختار دموکراتیک است، دنیائی بدون دولت یا جنگ.